Όλες μας οι πράξεις, οι δραστηριότητές μας, οι ενέργειές μας έχουν στόχο να βρούμε τη γαλήνη, να αποκτήσουμε ψυχική ηρεμία και αταραξία.
Ωραία λέξη η σημερινή, ανάγεται στο λεκτικό τύπο *γαλάσνα <glas-na που είναι ετυμολογικά συγγενής με το γέλιο και τον γελαστό. Γαλήνη και γέλιο, λοιπόν, λέξεις που συγγενεύουν, γιατί πράγματι, όταν είναι κανείς γαλήνιος, γελά η ψυχή του.
Αρχικά ἡ γαλήνη, τῆς γαλήνης ήταν η ηρεμία της θάλασσας, η ησυχία της, η έλλειψη ανέμου. Οἱ δὲ ἐλόωσι γαλήνην διαβάζουμε στην η ραψωδία της Οδύσσειας, στ. 319. Ο Οδυσσέας, ναυαγός στο νησί των Φαιάκων, φιλοξενείται από το βασιλιά Αλκίνοο, ο οποίος τον παρακαλά να μείνει στο νησί του και να παντρευτεί την κόρη του Ναυσικά, αν βέβαια το θέλει. Αν, όμως, δεν το θέλει του υπόσχεται να του εξασφαλίσει γαλήνια, ατάραχη και ήρεμη πλεύση προς την πατρίδα του.
Πολύ γρήγορα ο λεκτικός μας τύπος απέκτησε τη μεταφορική σημασία που έχει και σήμερα, αυτή της ησυχίας και της πραότητας της καρδιάς και του νου. Φρόνημα νηνέμου γαλάνας, μεγάλης αταραξίας, δηλαδή, διαβάζουμε να επιδιώκουν οι ήρωες στην τραγωδία του Αισχύλου Ἀγαμέμνων, στ. 740.